تأثیر بازی‌های زبانی مبتنی بر گفتمان کلاسی بر دایره‌ی واژگان کودکان

پژوهش حاضر، به منظور تعیینِ میزان تأثیر‌گذاری بازی‌های آموزشیِ مبتنی بر گفتمان کلاسی، بر دایرة واژگان کودکان کلاس دوم ابتدایی انجام شد. نخست، مفهوم گفتمان کلاسی به درون‌دادِ ارائه‌شده و یا تنظیم‌شده به وسیلة معلم و تعامل و پیوند میان دانش‌آموزان از طریق بازی محدود شد. سپس، 44 دانش‌آموز پایة دوم ابتدایی با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به شیوة تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش گروه‌بندی شدند. طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با بهره‌گیری از یک آزمون دایرة واژگانِ محقق‌ساخته که دربرگیرندة 35 پرسش بود، به اجرا درآمد. در ابتدای فرایند پژوهش، پیش‌آزمون از هر دو گروه به اجرا در آمد تا از میزان یکپارچگی و سطح آگاهی آن‌ها دربارة واژگان اطمینان به دست آید. سپس، گروه آزمایش طی 6 ماه به مدت 3 ساعت در هفته، با روش مبتنی بر بازی‌های زبانی مبتنی بر گفتمان کلاسی آموزش داده شدند. گروه کنترل نیز بدون تمرکز بر بازی‌های زبانی و در همان مدت با معلم و کتاب آموزشی، موردِ آموزش سنتی یکسان قرار گرفتند. در پایان دورة آموزشی، پس‌آزمون پیشرفت زبانی از هر دو گروه به اجرا درآمد. یافته‌های تحلیل نمرات با بهره‌گیری از آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت معناداری در یافته‌های پس‌آزمون بین گروه آزمایش که تحت آموزش با بازی‌های زبانیِ مبتنی بر گفتمان کلاسی قرار گرفته بود و گروه کنترل که تحت آموزش سنتی بود، وجود داشت. به این معنا که گروه آزمایش پیشرفت چشمگیری در افزایش دایرة واژگان از خود نشان داد. یافته‌ها می‌تواند راهگشای معلمان، برنامه‌ریزان و نگارندگان کتاب­های درسی در نظام آموزش و پرورش کشور باشد تا با توجه به رویکردهای گفتمانی روزمره و گنجاندن مفاهیم مرتبط با بازی، علاقه و تمایل دانش‌آموزان برای یادگیری را افزایش دهند.